Ανακαλύψτε τη δύναμη των βιβλίων για να καταπολεμήσουμε τον ρατσισμό! Ως εκδοτικός οίκος, πιστεύουμε ότι τα βιβλία έχουν τη δυνατότητα να ενώσουν, να προβάλλουν πολυπολιτισμικότητα και να προωθήσουν την ανοχή και την κατανόηση.
Οι εκδόσεις Φιλία σας προτείνει τα 6 παρακάτω βιβλία για να ενισχύσουμε το αντιρατσιστικό μας αίσθημα.
Το κουαρτέτο του Χάρλεμ του James Baldwin
Τέσσερις νεαροί μαύροι μουσικοί, μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα διάσημος “Αυτοκράτορας της σόουλ” Άρθουρ Μοντάνα, ξεκινούν από το Χάρλεμ της δεκαετίας του ’40 για να κατακτήσουν τον κόσμο με όχημα το πάθος τους για τα γκόσπελ. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν ο Άρθουρ θα βρεθεί νεκρός στο Λονδίνο, ο αδελφός του, ο Χαλ, επιστρέφει στο παρελθόν για να αφηγηθεί μια συναρπαστική και σπαρακτική ιστορία, που θα παρακολουθήσει την περιπλάνηση των ηρώων από τη Νέα Υόρκη ως το Παρίσι και από τον αμερικανικό Νότο ως την Αφρική και την Κορέα, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές συγκρούσεις, με τις ολέθριες συνέπειες της απώλειας, αλλά και τους ακατάλυτους δεσμούς που γεννούν η αφοσίωση, ο έρωτας (ομοφυλοφιλικός και μη) και η φιλία.
Ο μαύρος χάρτης της ρατσιστικής βίας
Στα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έγινε πεδίο άσκησης οργανωμένης ρατσιστικής βίας που συνδέεται κυρίως με την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Ακόμα και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, και ενώ τα στελέχη της Χρυσής Αυγής δικάζονται με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, ένα σημαντικό κομμάτι της δράσης τους παραμένει αθέατο και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η πρωτοβουλία “Βάλτους X – Ο Μαύρος Χάρτης της Ρατσιστικής Βίας” γεννήθηκε μέσα από μία πολύ συγκεκριμένη ανάγκη: να γίνει γνωστή η οργανωμένη ρατσιστική βία που συνδέεται με τη δικογραφία της Χρυσής Αυγής, ώστε το ευρύτερο κοινό να αντιληφθεί το εύρος της εγκληματικής της δράσης – το οποίο μέχρι και σήμερα καλύπτεται από ελάχιστα ΜΜΕ και, κυρίως, με την πολύτιμη δουλειά του Golden Dawn Watch.
Για να γίνει αυτό ορατό και συγκεκριμένο, αποφασίσαμε να αποτυπώσουμε τη ρατσιστική βία εκεί ακριβώς που συμβαίνει: στον δρόμο. Έτσι, τοποθετήσαμε στα ακριβή σημεία των επιθέσεων αυτοκόλλητα με QR Codes με τα οποία ο καθένας να μπορεί να πλοηγηθεί με το κινητό του στον μαύρο χάρτη της ρατσιστικής βίας. […] (Από το σημείωμα των επιμελητριών)
Γράφοντας για να σώσω μια ζωή του John Edgar Wideman
Το 1955 ο δεκατετράχρονος Αφροαμερικανός Έμετ Τιλ ταξιδεύει με το τρένο από το Σικάγο στο Μισισίπι. Σφυρίζει με θαυμασμό, βλέποντας ένα λευκό κορίτσι. Τον απάγουν και τον δολοφονούν, αφού προηγουμένως τον βασανίσουν. (Η φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του θα στοιχειώσει τον Γουάιντμαν.) Οι δολοφόνοι του, λευκοί, δικάζονται και αθωώνονται. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ανασύρεται το φάντασμα του πατέρα του Έμετ, του Λούις Τιλ, που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και καταδικάστηκε σε θάνατο για βιασμό. Οικογενειακή η ευθύνη, αποφαίνεται το σώμα των ενόρκων, που αποτελείται αποκλειστικά από λευκούς.
Ο Γουάιντμαν, εξήντα χρόνια μετά, αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση του Λούις Τιλ, η οποία στην εποχή της είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Αποκαλύπτονται κενά και σιωπές (ιδίως η σιωπή του Λούις Τιλ), που αφήνουν να διαφανεί μια άλλη αλήθεια. Ο Γουάιντμαν, αναμειγνύοντας ιστορικά και αυτοβιογραφικά γεγονότα, και καταφεύγοντας, όπου χρειάζεται, στη μυθοπλασία, γράφει ένα βιβλίο σπαρακτικό και επίκαιρο όσο ποτέ, θέτοντας στο μικροσκόπιο μια αμερικανική κοινωνία που μαστίζεται από τον ρατσισμό, την αδικία και τη βία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Το “Γράφοντας για να σώσω μια ζωή” είναι ένας απρόβλεπτος συνδυασμός ιστορίας και μυθοπλασίας, γραμμένος από έναν βαθυστόχαστο συγγραφέα. Η ιδιοφυής σύλληψη, στην οποία στηρίζεται το βιβλίο του, έγκειται στο ότι, για να κατανοήσει κανείς τη ζωή και τον θάνατο του Έμετ, της Μέιμι και του Λούις Τιλ -γιου, μητέρας, πατέρα-, δεν αρκεί μόνο ένα μέσο της ανθρώπινης αντίληψης. Πρόκειται για ένα σπάνιο και εμπνευσμένο ντοκουμέντο.» (Ρίτσαρντ Φορντ)
«Αφήγηση υπέροχη και οδυνηρή, η οποία ξεθάβει τα φαντάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για να στηρίξουν μια μονοδιάστατη πραγματικότητα. Δουλειά του μυθιστοριογράφου να ανασυστήσει το σκηνικό.» (Liberation)
«Ο Γουάιντμαν μιλάει για τον καρκίνο του ρατσισμού: με μια ψυχρή οργή, διακριτικός, άοπλος, αλλά επίμονος, αντιμετωπίζει το τραγικό.» (Le Monde)
«Ένα αξιοθαύμαστο, σκληρό, σοβαρό και λυρικό έργο.» (Telerama)
Γυναίκες φυλή και τάξη της Angela Davis
“Ο μύθος του μαύρου βιαστή ανέκυπτε μεθοδικά και ως δια μαγείας κάθε φορά που τα αλλεπάλληλα κύματα βίας και τρόμου που εξαπολύονταν ενάντια στη μαύρη κοινότητα έψαχναν πειστικές εξηγήσεις.
[…] Ο μύθος εξακολουθεί και σήμερα να κάνει την ύπουλη δουλειά της ρατσιστικής ιδεολογίας. Και σίγουρα ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό έχει η αποτυχία των περισσότερων θεωρητικών κατά του βιασμού να αναζητήσουν την ταυτότητα του τεράστιου πλήθους των ανώνυμων βιαστών που παραμένουν ατιμώρητοι και ακαταδίωκτοι.
[…] Όμως γιατί σε πρώτη φάση υπάρχουν τόσοι πολλοί ανώνυμοι βιαστές; Μήπως επειδή η ανωνυμία είναι το προνόμιο εκείνων των αντρών που έχουν ένα κοινωνικό στάτους ικανό να τους προστατεύει από διώξεις; Είναι γνωστό ότι λευκοί άντρες, εργοδότες, πολιτικοί, γιατροί, καθηγητές κλπ “επωφελούνται” από γυναίκες που είναι κοινωνικά υφιστάμενες ή κατώτερές τους, τα σεξουαλικά τους ωστόσο αδικήματα σπανίως έρχονται στο φως σε κάποιο δικαστήριο. Δεν είναι λοιπόν πιθανό αυτοί οι άντρες των ανώτερων τάξεων να ευθύνονται για ένα σημαντικό ποσοστό των μη καταγγελθέντων βιασμών; Πολλοί άλλωστε από αυτούς τους αδήλωτους βιασμούς έχουν θύματα μαύρες γυναίκες. Η ιστορική εμπειρία των μαύρων γυναικών καταδεικνύει ότι η ρατσιστική ιδεολογία είναι μια ανοικτή πρόσκληση για βιασμό.
[…] Οι άντρες της εργατικής τάξης, όποιο κι είναι το χρώμα τους, μπορούν να παρακινηθούν στη διάπραξη βιασμού από την πεποίθηση ότι η αρρενωπότητά τους τούς δίνει το δικαίωμα να εξουσιάζουν τις γυναίκες. Όταν οι άντρες της εργατικής τάξης αποδέχονται την πρόσκληση στο βιασμό λόγω της ιδεολογίας περί αντρικής υπεροχής, είναι σαν να αποδέχονται μια δωροδοκία, μια ψευτοανταμοιβή για την κοινωνική και οικονομική τους αδυναμία.
[…] Η τωρινή επιδημία βιασμών εμφανίζεται σε μια περίοδο όπου η τάξη των καπιταλιστών ψάχνει να επανεδραιώσει λυσσασμένα την ισχύ της μέσα σε ένα περιβάλλον διεθνών και εσωτερικών προκλήσεων. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός, κεντρικά στοιχεία στην εγχώρια στρατηγική της αυξανόμενης οικονομικής εκμετάλλευσης, γνωρίζουν ώθηση πέρα από κάθε προηγούμενο. Ο πολλαπλασιασμός της σεξουαλικής βίας είναι το κτηνώδες πρόσωπο μιας γενικευμένης εντατικοποίησης του σεξισμού που συνοδεύει την ταξική αυτή επίθεση”. (Από το κείμενο “Βιασμός, ρατσισμός και ο μύθος του μαύρου βιαστή”)
