Ο συγγραφέας και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας έγραψε στο Fractal – Η Γεωμετρία των ιδεών, την κριτική του για την ποιητική συλλογή της Κατερίνας Χάσκα “Ωδή στον Έρωτα”.
Είναι μεγάλη μας τιμή και τον ευχαριστούμε.
«Διαβάζεται και ως προσευχή, ως mandra, ως μεταποιητική περίληψη, ως σύνοψη υμνητική τού Έρωτος»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας
Συγκινητική η ποιητική πίστη των πρωτοεμφανιζομένων λογοτεχνών στο θεματικό δίπολο Έρως-Θάνατος (ο Ύπνος αποσοβείται συστηματικά τους τελευταίους βιομηχανικούς αιώνες, αφού η νύχτα έγινε ημέρα και η Τεχνολογία υποκαθιστά τις αισθήσεις που παρακμάζουν, όπως θα έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης).
Παρ’ όλο που η σύγχρονη Ποίηση είναι γκετοποιημένη σε ομάδες, ομαδούλες, συλλόγους, σωματεία, εταιρείες (άνευ ομοσπονδιών) ανάδελφες… παρ’ όλο που η «ρετσινιά» του ποιητή καλά κρατεί, συνώνυμη τού μεσαιωνικού «σαλού», παρά την πρωτοκαθεδρία των πεζογράφων-σεναριογράφων-διασκευαστών (διασκεδαστών), οι νέοι, οι νέες, τα νέα μυαλά και ταλέντα επιμένουν ερωτικό-ποιητικά!!! Φυσικά, ο νεορομαντισμός καλά κρατεί (τόσο στη θεματολογία) όσο και στην αισθητική των νεοπαγών πονημάτων, όμως υπάρχει κι η υπέρβαση. Ο λετρισμός, όπως στο ποίημα «Γητευτής» (της σελίδας 12) που θυμίζει πολλά παλαιότερα δικά μου πειραματικά (πρωτοποριακά τότε ποιήματα, από το 1999 στις εκδόσεις «Το Ροδακιό»). Ουσιαστικά που αρχίζουν από άλφα (στην συγκεκριμένη περίπτωση) σχηματίζουν μια ιδιότυπη ακροστιχίδα μέχρι τη μέση τού τεχνουργημένου πονήματος. Είναι δύσκολο να το κρατήσεις αυτό σε μια σελίδα (πόσω μάλλον σε δύο ή περισσότερες). Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε τεράστιες γλωσσοπλαστικές δυνατότητες, δεξιότητες και πλήρη κατοχή των εκφραστικών σου μέσων, κάτι που δεν μπορεί και δεν πρέπει να το απαιτήσει κανείς από έναν πρωτοεμφανιζόμενο ποιητή (ανεξαρτήτως φύλου). Οι νέοι σήμερα, σε σχέση με τους τωρινούς εξηνταπεντάρηδες βιώνουν τη γλωσσική πτώχευση ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (για να μην μιλήσουμε για το ατονικό χάλι των ραδιοτηλεοπτικών μέσων).
Γι’ αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα όταν παίρνω στα χέρια μου βιβλία όπως αυτό που φωτίζουν το μέλλον με ακτίνες ελπίδος βασίμου.
Παρ’ όλο που δεν έχουν διδαχτεί την ευπλαστότερη «καθαρεύουσα» γράφουν ποιήματα όπως «Το ημείς και το ημών» (στην δεκάτη σελίδα αυτού του εξαιρετικού κι ενδιαφέροντος βιβλίου). Η Ποιήτρια Κατερίνα Χάσκα είναι αξιοθαύμαστη, γιατί ενώ μένει πιστή στη γενιά της εξακτινώνεται διαχρονικά σε ένα αιθερικό πεδίο που απαιτεί υπέρβαση, ανάταση, εποπτεία. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από μία αυτοθυσιαστική ηρωίδα που δεν πεζολογεί, δεν αφηγείται με τον συνήθη λογοτεχνίζοντα τρόπο, δεν μηρυκάζει, δεν αποδομεί, δεν διατείνεται ότι πρωτοτυπεί, δεν καμώνεται ότι πειραματίζεται, δεν επιχειρεί να μας εντυπωσιάσει, καθίσταται όμως αξιοθαύμαστη σεμνότητος τε ταπεινοφροσύνης ένεκα.
Ας διαλογιστούμε πάνω στο «μετά-κείμενο» των τιτλοφορημένων ποιημάτων της όπως φαίνεται στα Περιεχόμενα αυτού του χαμηλόφωνου τόμου, που διόλου χθαμαλός είναι:
Αφιέρωση
Χρόνος
Δύο ψυχές
Το ημείς και το ημών
Έρως εστί
Γητευτής
Έρωτας μοιραίος
Μικρός θάνατος
Ένα παιδί ο έρωτας: εσύ
Να σε είχα εδώ…
Ερωτική αδικία
Παράθυρα
Γλυφό νερό
Ήρωας
Μόνο αίσθηση κενού
Εχθρός
Γολγοθάς
Φως στο σκοτάδι
Γκρι
Φεσετζούν
Αυγουστιάτικη πανσέληνος
Η πεταλούδα της νύχτας
Μαραμένα άνθη
Προορισμός το πουθενά
Συναίσθημα
Ιδανικό δίπολο
Φαντασίωση
Άγονη κοιλάδα
Σιωπή
Επινόηση
Το ανεκπλήρωτο μαζί
Ταξίδι
Σε φοβάμαι
Απόκληροι
Ανήκειν
Αλήθεια versus ψέμα
Οι χαμένες μας ευκαιρίες
Αναμνήσεις
Αντάξιος
Κανόνες
Αμαρτία
Δικαστής
Εξομολόγηση
Υπόσχεση
Προσευχή
Muze
Μούσα
Daniel Serjani: I bllokuar
Daniel Serjani: Παγιδευμένος.
Αυτό διαβάζεται και ως προσευχή, ως mandra, ως μεταποιητική περίληψη, ως σύνοψη υμνητική τού Έρωτος. Τελικά υπάρχει ελπίδα και για την ελληνική Ποίηση. Ποτέ δεν πεθαίνει όσο ερωτεύονται ακόμη οι υλοενεργειακές δομές των εμβίων νοημόνων όντων. Αμήν. Γέγονε, γέγονε, γέγονε!!!
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr) στο www.fractalart.gr
Κατερίνα Χάσκα, «Ωδή στον έρωτα», εκδόσεις Φιλία, Αθήνα 2023,
σελ. 64
